9/2/10

Don Juan, don Juan!

É indiscutible o protagonismo de "Don Juan" nas historias de amor ... ou desamor.
Un home pouco escrupuloso á hora de mentir, si con iso consegue seducir á muller que nese momento é o seu capricho ou a súa obsesión.
Pero, si falamos deste personaxe, non podemos falar dun só: por iso poño á vosa disposición tres , a falta dun.
DON JUAN TENORIO, de José Zorrilla:



http://www.cervantesvirtual.com/servlet/SirveObras/12582403448990622865513/


DON JUAN, de Molière (Jean-Baptiste Poquelin):




DON JUAN, de Lord Byron:




Estes tres libertinos son en realidade un só, xa que parecen estar inspirados no personaxe da obra
"O burlador de Sevilla e convidado de pedra" de Tirso de Molina (Gabriel Téllez), un monxe español que escribe esta obra entorno ó ano 1630.
De Tirso de Molina é o soneto que aquí vos deixo, para o voso deleite:
Todo es temor, amor, todo es recelos,
pues ¿cómo puede ser el amor gloria,
si está siempre luchando la memoria
con tantos sobresaltos y desvelos?
Estas penas del alma son sus cielos;
estas guerras y asaltos, su victoria,
y es bien todo este mal, cuando a su historia
no encuaderna capítulo de celos.
Amor, en popa voy con mi esperanza,
haciendo espejo tus azules mares;
no trueques en tormenta la bonanza.
No se me niegue puerto en que me ampares,
que si el que el alma ha deseado alcanza,
daré perpetuo asiento a tus altares.
(De "Los amantes de Teruel")

No hay comentarios:

Publicar un comentario

PASEN E VEXAN