11/10/08

ALFONSINA Y EL MAR

Alfonsina y el mar é unha canción composta por Ariel Ramírez e Félix Luna, en homenaxe á poetisa arxentina Alfonsina Storni, que se suicidou en 1938 internándose no mar, na praia La Perla de Mar del Plata. Son moitas as versións que se fixeron deste tema. Ao lado dereito desta entrada podes acceder á persoal interpretación que fixo a cantante portuguesa Cristina Branco.
E se a queres acompañar, velaí a letra:

ALFONSINA Y EL MAR
Autores: A. Ramírez y F. Luna

Por la blanda arena que lame el mar,
su pequeña huella no vuelve más.
Un sendero sólo de pena y silencio llegó
hasta el agua profunda.
Un sendero sólo de penas mudas llegó
hasta la espuma.

Sabe Dios qué angustia te acompañó,
qué dolores viejos calló tu voz.
Para recostarte arrullada
en el canto de las caracolas marinas.
La canción que canta en el fondo
oscuro del mar la caracola.

Te vas Alfonsina con tu soledad
¿qué poemas nuevos fuiste a buscar?
Una voz antigua de viento y de sal
te requiebra el alma y la está llevando.
Y te vas hacia allá como en sueños
dormida, Alfonsina, vestida de mar.

Cinco sirenitas te llevarán
por caminos de algas y de coral.
Y fosforescentes caballos marinos
harán una ronda a tu lado.
Y los habitantes del agua van a jugar
pronto a tu lado.

Bájame la lámpara un poco más
déjame que duerma, nodriza, en paz
Y si llama él, no le digas que estoy,
dile que Alfonsina no vuelve.
Y si llama él, no le digas nunca que estoy.
Di que me he ido.

Te vas Alfonsina con tu soledad
¿qué poemas nuevos fuiste a buscar?
Una voz antigua de viento y de sal
te requiebra el alma y la está llevando.
Y te vas hacia allá como en sueños
dormida, Alfonsina, vestida de mar.

2 comentarios:

  1. Preciosa canción y bonita versión. La de Mercedes Sosa también me encanta. ;-)

    ResponderEliminar
  2. Si, hai tantas versións que é difícil decidirse por unha soa.

    ResponderEliminar

PASEN E VEXAN